امــــروز...

امــــروز

در ِ
قـــــلبم

بـــــرای همیشــــــــهـــ پـــــــلمپ شــــــد ;


به جرم دوســـــــت داشتن هــــــــای بـــی مــــــــورد

لطفـــــا دیگر ســـــــراغ آن نیـــــــــاییــــد

حــــــــتی بـــــــــا مجــــــوز رسمی از عقــــــــل!


شَـ ـب هايَــم دَرد دارَنـد.


وَقتيـ نَدانَـمـ ..


چراغـ اُتاقَتـ را کُدامـ


لَعنَتيـ


خاموشـ مي کُند!!!



خسته ام...

تکیه زده ام بر دیواری ازسکوت؛

گاه گاهیهق هقتنهایی هایم سکوتم را میخراشد ونقشی از یادگاریمیزند

یادگاری هایی که کسی سواد خواندنش راندارد

هیچ کس جزخــــــدا...!



گـاـهـے دلـت مــے خواد ـهـمـ ِ بـغض ـهات از تـوے نـگاهت خـوند ِ بـشن...

مـیدونـے کــ ِ جـسارت ِ گـفتن ِ کـلمه ـها رو نـدارے ...

امـا یـــ ِ نـگاه گـنگ رو تـحویل مـے گیری

یـا جـمله ای مـثل: چـیزے شـده؟؟!!!

اونـجاست کــ ِ بـغضت رو بـا لـیوان سـکوت سـر مــےکشـے

و بـا لـبخندے سـرد مـیگـے :

نـه،ـهـیچ...!

همیشه تـــوها میروند و

من ها تنـــها می شوند . . .

اما این بـــار

من میـــروم و

تـــو با کسی دیگر

مـــا می شوی . . .


درد بزرگیــــــــــــــــــــ ـست

جاـي خالــــــــــــــــــــــ ـــــي ات؛

درد ـي کــــه

در کلماتــــــــم

نمـي گنجــــــــــــــــــــــ ـد...........!


از مـ ـن روی بـ َـر نگـردان

بـُگـذار بیـ ـشتر نگـاهتـــ کنم

قـ ـول می دهـ ـم
...
ردپـ ـای ِ بی شـرم ِ نگـاهم

وجـودتــــ را نَنـ ـگین نکـ ـند...


مِثــــل دودِ سیگـــــآر

مَحــــو مـے شـــوَمـــ

دَر هـــــوآے بــــودنـــمـــ ...

مـــَن ٬ مَحـــو مـے شـــوَمــــ

امـــا تـــو مـے مـــآنـے و تـــوده اے از سُــرفِـــه هـــآے بےـ وقفـــہ

نگفتـــہ بـــودے سـَـــرطــــآن تَنهــــآيـے دآرے !

 

تقصیر برگ ها نیست

آدم ها همینند!

نفس می دهـــــــی

له ات می کنند

مــن چتــر نــدارمــ

دوســت هــم نــدارمــ چتـــر داشتــه بــاشـمــ

آسمـــانــ کـــه بـــارانـــی تـــر از هـــوایـــ دلــــم نــمی شــود

بگــذار بشــویــد ایــن دلتنگـــی هـــای کهنـــه را....

دیــــگــر نِمیـــخواهَـــم َتنهـــایـــے


اَمـــ را پـُـر کُنَـــم...


تَنهـــآچیـــزـے کِــه میـــخواهَـــم تَنـــهــآیــے


اَست...


نِمیـــخواهَـــمـــ کَســی تَنهـــایـــے اَش را


درون تَنهـــآیــــے مَن بُگـــذارَد...


وَ ایـــن نَهــــایـَــت خوشحــــآلــــے مـَــن اَســـت


کـــه دوســـت دارَمـــ تَنهـــا زِندِگـــے کُنَـــم....

 

هیچکس از ارتفاع نمی ترسد ... همه از سقوط می ترسند

هیچکس از بازی نمی ترسد ... همه از باخت می ترسند

هیچکس از تاریکی نمی ترسد ... همه از آنچه که در آن است می ترسند

هیچکس از جمله ی " من دوستت دارم " نمی ترسد ... همه از واکنش به این جمله می ترسند

 

عزیز ِ دلم

هنوز وقتـے آسمان ِ دلمـــ ابریست

لمس ِسبك ِ دستان ِ مهربانت را روے ِ مو هایمــ حس مـےكنمـــ

...

تو هنوز با تمام ِ نبودنت

تنها پناهگاه ِ من از این آدمهایـے ...

سکـــ ـوت میکنــــ ـم

زیرا نــه نجـوا و نه فریـاد، هیـچ یک کافــــ ـی نیســتـ ـ

حتی سکــــ ـوت نیز ناکافـی است و دایــــ ـره سخــن ناتــ ـوان از سخـــن گفتــن

افســـ ـون شـــده ام

من بهتــ ـ زده پروردگـــ ـارم هستـــ ـم

که در صلاح او رخنـــ ــه نمیتــ ـوان کــ ـرد

و در مطلـــ ـق بودنــ ـش تردیــد جایـی ندارد

او خود خالــ ـق واژه هـا و مالکــ ـ تمــ ـام هستــ ـی استــ ـ

وقتیــ کهــ دیگرانــ گفتــنــد :

" او تـــــ و را بهــ خاطــر ِ خودتــ نمیخواهــد "

رویَمــ را برگرداندمـــ

افسوســ کهــ باورشانــ نکردمــ

حالـــا

آنهــا رویشانــ را برمیگردانند ...

لــــــــحظه های ســــکوتم؛

پـــــر هیاهــــــــــو ترین دقــــایق زندگیم هستند


مــــــملو از آنــــــچـــه


مــــی خواهم بـــــــــــــــگویم
و
نــــــــــــمی گـــــویم


سکوت نه از بي صداييست.


نفس هست و حرف هم.

ناگفته ها و گفته شده ها. شنيده ها و نشنيده ها.

سکوت از نبودن بغض نيست. از بي دردي نيست.


سکوت از عادت نيست. از روزمرگي و فراموش شدگي. از خواب و

رخوت و بي حوصلگي. از دلتنگي.

سکوت از فريادهاي در گلو مانده است و نعره هايي که هيچ وقت

شنيده نشد.

همه چيز هست و گوشي نيست براي شنيدن. جز سکوتي که گاه و

بيگاه همدم فريادهايي است که بي خبر و ناخواسته از روزهايي دور

ميايد.

از دلتنگيهايي که فراموش شده. از خيانتهايي که به روزگار شده.

نه انگار.... باز هم حرفي نيست.

میدانی پاییز می رود

و تو میروی

عشق میرود

و همه حس هایم تمام میشود

زمستان می آید

و فصل نو میشود

اینجا همه چیز یخ زده ست
 

دل من...

آرام باش .. آرام باش ..

تو خدا را داری ..

آن حقیقت... آن یگانه .. آن هوادار شبانه ..

آرام باش .. آرام باش ..

تو خدا را داری ..

آن معبود .. آن پاکی ... آن همه خوبی و احساس ..

تو بهار را داری ..

پس نگو تنهایم ...

پس نگو بی یار و بی یاورم ..

تو خدا را داری ..

یعنی عشق .. معبود ..

سنگ صبور دل من .. دل تو ..

خموش ..

ما خدا را داریم ....

دو رکعت گريه
برای خاطره هایم
يک قنوت سکوت
برای يادت
دو سجده بی قراری
برای عشق برباد رفته
يک تشهد
برای مرگ دلم

 

 

هــی پـشـت ِ پـنـجــره می آیـم

شـایـد ، نـشــانـی از تـــو بـجــویــَم

هــی پـشت ِ پنجـــره می آیم

شاید ، شـمـیـم ِ پـیـرهـنـت را

کالسـکـه ی نـســیــم ، فـرو آرَد ...

هــی چـشـم ِ خـود ، بـه جــادّه می دوزم

زان دور دست ِ سـاکـــت و وَهــم آلـــود

گــــرد و غـبــار ِ پــای ِ ســـواری نیـسـت ؟

آیـــا ، کبــوتــر ِ صـحـرایــی

زانـســوی ِ ابــری ِ بــارانــی

مـکـتــوب ِ یــار ؛

نـیـاورده ســت ؟

.....

هــی پشـت ِ پـنجــره می آیم

هـی پـشـت ِ پنجــره می آیـــم ...

 

تــــــو را آرزو نخواهَــــــمـ کـرد...

هیچ وقتــــ !

تو را لـــــــحظه ای خواهمـ پذیرفت...

که خودتـ بیایــــــ ـی...

با دلــِ خودتـ...

نه با آرزویـــــــِ منـ ...!

گاهی دلت میخواد همه بغضات از تو نگاهت خونده بشه که جسارت گفتن کلمه هارو نداری

اما یه نگاه گنگ تحویل میگیری و یه جمله مثله:چیزی شده؟؟؟!

اونجاست که بغضتو با لیوان سکوتت سر میکشی و با لبخند میگی:

نه هیچی...!


سکوتی بی فرجام...

فریاد بزن!...

فرو نرو...!

پا پس نکش...!

مردمان نفرینی این شهر،

تباه می کنند، تمامت را...



فریاد بزن...

شاید شریانِ جاری صدای تو،

بیــــــــدار کند ، این خواب آلودها را...



شاید پی ببرن، به خوابهایی که،

ابتدایش با پرواز شروع می شود و

انتهایش با مـــــــرگ تمام...



نگذار این خاک گرفته ها...

فراری دهند فکر پرورش یافته ی تو را



فریاد بزن...


بگذار رها شود آهنگ صدایت...در میان بادها

خط خطی بهــــــــار

" تـــو "

دو حرفـــــــــ ــــــ ــــ بیشتر نیســـت ،

کلمه ی کـــوتاهی

کـــــ ـــ ـه برای گفتنش ..

جانم به لبــــــ ـــ ـ رسید و

ناتمـــــ ــــ ــام ماند ..*

فقط با بعضی از آدما می شه خوش گذروند

با بعضی از آدما می شه راجع به کتابایی که خوندی حرف زد

با بعضی از آدما می شه حرفای فلسفی زد.

با بعضی از آدما می شه از مرگ حرف زد.

با بعضی از آدما می شه از خدا گفت.

با بعضی از آدما می شه رفت سفر.

با بعضی از آدما می شه زیر بارون قدم زد.

فقط با بعضی از آدما می شه درد و دل کرد



*این مورد آخری خیلی خیلی کم پیش می یاد. شاید نباشن این بعضی از ادم ها


گـــاه سکـــوت یکــــــ دوستـــــ

معجــــــــزه میکنـــــــــــــه ،

و تـــــــــــو

مــی آمــــوزیـــ کــه همیشـــه ،

بــــودن در فریـــــاد نیستـــــــــــ …

از این خاطراتی که نخ نما شده اما دست از سرم بر نمیداره...
 
 
از این شک و تردیدی که برای رفتن موندنم دلیل میخواد و با هیچ منطقی از بین نمیره...
 
 
 
 
از این هستم گفتن هایی که شبیه همه چیز هست جز بودن...
 
 
 
 
از این بغضی که مثل تیغ توی گلوم گیر کرده، نه بالا میاد و نه خیال پایین رفتن داره...
 
 
 
 
از این حس حماقت فلسفی بابت سوء برداشت دیگران از علت خوبی و مهربونی...
 
 
 
 
از این که خوبی رو پای هرچیزی میذارن جز خوبی و موندن رو به هر علتی جز تمایل به موندن...
 
 
 
 
از این مردمانی که از خنده و اخمت هر برداشتی میکنن جز اینکه شادی یا غمگین...
 
 
 
 
از این همه گلایه...
 
 
 
 
از این همه گلایه به ظاهر عاشقانه که حتی ذره ای هم بوی عشق و دوست داشتن قدیم رو ندارن...
 
 
 
 
از این همه درد،
 
 
 
 
از این همه بغض،
 
 
 
 
از این همه شک و تردید،
 
 
 
 
از این همه حس فلسفی – حماقت، یاس...
 
 
 
 
از این همه گلایه که نه.... بهانه
 
 
 
خســـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــته م
 

لعنت ..


لعنت بر این روزها !


که خواستنم بیشتر میشود !!


و ..


دستم،


کوتاه؛


و اعصابم ..



خطخطی...!!

دیـدی منــم تــموم شــــــــــــــــــدم
خونـم حـلال ولـی بــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــدون
به پایه تو حــروم شــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــدم
اونیكه عاشـق شده بــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــود
بد جوری تو كارتو مونــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــد
برای فاتحه بهـــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــت
حالا باید فاتحه خونــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــد
تــــموم وســـعت دلـــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــو
بـه نـام تـو سنـــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــد زدم
غــرور لعنتی میگفـــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــت
بازی عشـــــقو بلـــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــدم
از تــــو گــــله نمیكنــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــم
از دســـت قــــلبم شاكیـــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــم
چــرا گذشتـــم از خــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــودم
چــــــــراغ ره تـاریكـــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــــیم
دوسـت ندارم چشمای مــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــــــن
فردا بـه آفتاب وا بشـــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــــــــــه
چه خوب میشه تصمیم تــــــــــــــــــــــــ ــــــــو
آخـر مـاجرا بــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــشه
دسـت و دلت نلـــــــــــــــــــــــ ـرزه
بزن تیر خــــــــــــــــــلاص رو
ازاون كه عاشقــــت بود
بشنواین التماسرو
ــــــــــــــــــــــ
ـــــــــــــــ
ـــــــــــ
ـــــــ

درد داره

وقتی همه چیو می*دونی

و

فک می*کنن نمی*دونی

و

غصه می*خوری که می*دونی

و

می*خندن که نمی*دونی...


هیـــچـــ وقتـــــ از خـــدا نخــواستــمـــ ؛

همــــهــ ی دنیــــا مـــالــ مـــنـ بـــاشهـــ...

فقـــط خــواستـــمــ... اونـــیـ کـــه دنیــــایــ منــــهـــ ؛

واســــــــه هیچــــکــــیـــ نبــــــاشــهــــ

دنبــال کـه کنـی

 
رد پــایـمـ رااینــروزهـا

 
جــاپـای آفتــابــ گــذاشتـه امـ...
.

 
فــراری شـده امـ

 
از سـایـهه ــا...

 
از...

سنگینــی ســایــه تــو بــر زنـدگــی امـ...
 
 

 
چه حرف بی ربطیست که
مرد گریه نمی کند
گاهی آنقدر بغض داری
که فقط باید مرد باشی
تا بتوانی گریه کنی...


چقـدر کــم تــوقــع شـده امــ

نــه آغــوشــتــ را مـی خــواهــمــ

نــه یــک بـــوســه

نــه دیگـــر بـــودنــتـــ را..

همیــن کــه بیـــایــی

و از کنـــارمـ رد شــوی کـــافیــستـــ

مـــرا بــه آرامــش مــی رســانــد....

حــتی اصطحکـــاک ســایــه هـــایمـــــانـــ...

 


تمـــام غصــه هــایــی را کـــه بــرایـــت خـــوردم

بـــــالا اوردم!

طـــعـــم بـــیهودگـــی مــیــداد.....!

دلــــم را بـــالا مــی اورم

بــا ایـــن انــتخـــابــــش........!


 
در آغوشـم کـ ِ مۓ گیــرۓ

 
آنقــَــَدر آرام مۓ شوم

 
کـ ِ فـَـراموش مۓ کنم

بـایـ ـد نفس بکشم ...

بــــــالا بــــــروے ؛

پـــــایـــــین بیـــــایـــــے ...

بے فـــایـــده اســـت ؛

مـــن تـــو را هــــــمیـــنجــــــــــا ،

میـــان بـــازوانـــمــ میـــخـــواهـــمـــ ... !

بعضی وقتا هست که دوست داری کنارت باشه . . .
محکم بغلت کنه . . .
بذاره اشک بریزی تا آروم شی . . .
بعدآروم تو گوشت بگه:
.
.
.
«دیوونه من که باهاتم»